حس غم انگیز زندگی را
واگذاشتن..
بر درخت انجیر
به لحظه چیدن..
و طعم شیرین انجیر را
بر افکار حساسیت زای روح
برگزیدن..
خوش بودن..
کشتن ممنوع است به همین خاطر قاتلان مجازات می‌شوند، مگر این که مردم را گروهی با صدای شیپورها بکشند.
ولتر
واسه اون مرده از کوره در نرو
این دنیا، دنیای اونه
ما فقط توش زندگی می‌کنیم.
گرمای مرگ به سردی رسیده است
نه خشم ...
نه عشق...
دیگر غلیان نمی‌کند
راحتی شدی دگر
کسی را در آینه نخواهی دید.
کاش چیزی که شب به زور تا به روز خوابش می‌کنم
توان کُشتنش می‌بود
یا من
یا او
نه کار بود و نه سفره. هیچکدام. بی‌کار؛ سفره نیست و بی سفره، عشق، بی عشق، سخن نیست و سخن که نبود فریاد و دعوا نیست، خنده و شوخی نیست؛ زبان و دل کهنه می‌شود، تناس بر لبها می‌بندد، روح در چهره و نگاه در چشمها می‌خشکد
چهارشنبه, ۲۸ اسفند ۱۳۹۲، ۰۸:۵۹ ب.ظ
می خواهم خواب اقاقیها را بمیرم ،
در آخرین فرصت گل ،
و عبور سنگین اطلسی ها باشم
بر تالار ارسی ...
زنده یاد احمد شاملو
شب عید است و در آن سوی خانه
چراغان کرده است آن نسترن باز
تقویم برگ‌های درختان سبزِ باغ
از مقدم بهار خبر می‌دهد ولی
در من ترانه‌ها، همه،خشکیده‌اند،
آه!
این خشکسال روح چه سان شد بلای من
□
ای کاش
ای کاش بر ستاک صنوبر، درین سحر
ـ اکنون که بسته‌اند رهِ نغمه و نگاه ـ
آن مرغک این ترانه بخواند به جای من!
شعر از استاد شفیعی کدکنی